Vandaag even een persoonlijke blog. Zoals jullie weten, zijn we in verwachting van ons eerste kindje. Vooral de eerste weken waren erg pittig, zowel qua eten, als stress….

Stress? Hoezo stress?? Bij onze eerste echo bleek er geen hartactie te zijn. Dit kan door verschillende oorzaken, maar dat kunnen ze op dat moment niet zeggen. Je wordt naar huis gestuurd en moet een week wachten. Ik kan je vertellen dat is een helse week, zeker

als je omringd wordt door zwangere vrouwen op je werk. Gelukkig was na een week wachten een klein knipperlichtje te zien en hebben we zelfs het hartje gehoord. 2 weken later nog een keer controle en deze en de 12 en 20 weken echo waren prachtig. Super trots op ons kleine MEISJE!
Af en toe voel ik de kleine wat kriebels en schopjes in mijn buik veroorzaken en dat geeft me naast de echo’s wat meer vertrouwen. Je blijft toch een beetje onrustig in je hoofd……

Eten.
Ja dat is vooral in het begin een dingetje geweest. Geen zin in eten en vooral de geur van de warme maaltijd deed me continu kokhalzen. Ik mag niet klagen, heb er nooit door overgegeven, maar het zat me vaak erg hoog. Marco heeft veel gekookt, maar toch kreeg ik er niet veel in. Momenteel gaat avondeten weer een stuk beter, gelukkig! Vind het toch belangrijk om mijn groentes ed binnen te krijgen. Mis trouwens wel een lekker medium gebakken steak, maar he het is bijna winter, hachee is ook erg lekker 😉
Ik vind overigens wel dat de ‘instructie’ over wel/niet meer eten en zo ja wat dan, veel beter kan bij de verloskundigen.

Sinds een aantal weken ben ik erg duizelig en dat belemmerd me in heel veel zaken. Denk aan autorijden, fietsen maar ook werken. Ik ben een paar dagen thuis geweest, omdat het gewoon niet te doen was. Marco mocht dan na een dag werken ook gewoon nog de chef uithangen, de bank en ik waren grote vrienden. Heb mijn hb (hemoglobine, een belangrijk deel hiervan is ijzer) laten prikken en die is behoorlijk gezakt. Ik probeer nu door middel van voeding, aangevuld met roosvicee ferro dit op te krikken.

Ik vind het fantastisch om dikker te worden en iedereen te laten zien dat er een baby in mijn buik groeit. Maar bang ben ik wel om teveel aan te

zwaar verkouden hoofd, maar buikje groeit goed ;

komen en dat gewicht niet meer kwijt te raken. Gek?? Misschien, maar ik weet ook dat je als je zwaarder bent veel van je energie moet inleveren en die wil ik juist dolgraag gebruiken voor mijn kleine baby…mijn motto, genieten verteld mijn afvalverhaal.

Ik heb mijn blog ook wat verwaarloosd en probeer dat weer op te pakken, maar soms moet ik even voor mezelf kiezen en dat is 1 van mijn zwakste punten……..Als iemand daar tips voor heeft, let me know 🙂

liefs